Yosemite, Bodie en Death Valley

Een mond vol inderdaad! De eerste rit in onze Chevy leidde ons dus naar Yosemite National Park. De wegen waren op een gegeven moment erg kronkelig. Dit, in combinatie met de flinke hoogteverschillen, was de aanleiding tot het officieel aanbreken van Daniëlles apotheek: Primatour, kom d’r maar in!

In Yosemite Park hebben we onder andere een bezoek gebracht aan de Mariposa Grove. Hier heb je heel veel bomen. Met takken. Veel bomen, hoge bomen, maar vooral dikke bomen. Sequoia’s genaamd. Er waren drie exemplaren die we graag wilden zien: allereerst de Grizzly Giant, één van de grootste. Daarnaast de California Tunnel Tree: een boom met een tunnel. Over het praktisch nut hiervan was overigens weinig te vinden. Als laatste de “Faithful Couple”, twee bomen die één boom waren geworden. Ondanks een gedetailleerde plattegrond hebben we die laatste niet kunnen vinden. Of dit een teken aan de wand is voor onze eigen relatie, laat ik graag in het midden.

Nadat we onze bomenkennis weer op peil hadden gebracht, vertrokken we richting Lee Vining, een klein dorpje aan Mono Lake. We reizen overigens zonder kaart of navigatie. Wij vertrouwen veelal op Google Maps. Mocht u dat ook soms doen, hebben we nog een handige tip: vertrouw nooit blindelings uw “huidige locatie”. We waren dus aangekomen in Lee Vining en ons hotel lag pal naast een aantal restaurantjes. Wij hadden echter positieve recensies gelezen over “Bodie Mike’s Bar-B-Q”. Alleen de naam al. Bodie Mike’s Bar-B-Q. Enfin, volgens Google Maps was het slechts enkele minuten in zuidelijke richting rijden. Vol goede moed stapten we weer in de auto, om vervolgens een half uur later, Google vervloekend, zonder ook maar één eettent te hebben gezien, terug te keren. We namen ons voor om gewoon in het restaurantje naast ons hotel te gaan eten. Aldus geschiedde. We hebben heerlijk gegeten. Waar? Juist. Bodie Mike’s Bar-B-Q.

De volgende dag (woensdag) zijn we naar Bodie, een zogenaamd spookstadje, gegaan. Het ligt wat afgelegen, en het laatste stukje moesten we zelfs op een hobbelige, onverharde weg afleggen (Daniëlle: “had ik mijn sportbeha maar aangedaan”). Eenmaal aangekomen hoorde ik de Park Ranger tegen de chauffeur voor ons zeggen: “7 Dollars each please, no creditcards, cash only”. We keken elkaar aan en realiseerden ons dat we nog precies 1 dollar aan cash bij ons hadden, en dat er in de verre verste geen pinautomaat te bekennen was. Challenge accepted! Uiteindelijk toch nog 1 dollar moeten betalen om binnen te komen.

Bodie, dat eind 19e eeuw helemaal opbloeide vanwege alle goudzoekers, is uiteindelijk helemaal achtergelaten. De gebouwen die er nog staan (zo’n 5 procent van wat er ooit stond) geven een prachtig beeld van hoe het ooit was en leverden enkele mooie foto’s op.

Na Bodie gingen we door naar Death Valley, waar ooit de hoogste temperatuur ooit is gemeten (58.3 graden Celsius). Zo warm was het nu gelukkig niet. Er zijn enkele hele mooie plekken in Death Valley, waarvan de “Devils Golf Course” onze persoonlijke favoriet is. Op weg naar Death Valley kwamen we trouwens langs een Nederlandse bakkerij, waar je “volkoren bread” kon kopen. Binnen leek het op het heus museum, met veel Delfts blauw, molens en klompen. Helaas stonden er ook enkele borden waarop stond dat foto’s maken verboden is. Foto’s kunt u natuurlijk op de fotopagina bekijken.

Een nadeel van Death Valley is dat er vrijwel geen bereik is, laat staan werkbare wifi. We konden ons hotel voor Las Vegas vanavond (donderdag) dus niet de avond van tevoren boeken. Gelukkig kwamen we vandaag tijdens onze rit een groot billboard tegen: Free WiFi at McDonald’s. Zodoende hoeven we vanavond dus niet in de Chevy Inn te overnachten, maar liggen we op tien hoog in Planet Hollywood aan the Strip. We hebben al even over the Strip gewandeld, en mocht u zich afvragen of we ons de komende dagen zullen vermaken: ik gok van wel.

(Foto’s worden de komende dagen toegevoegd. Wifi laat ons hier geen foto’s uploaden)